کلایمر، ایمنی در برابر سقوط
هر زمانی که شخصی سعی دارد تا به مناطق در ارتفاعات دسترسی داشته باشد، مهمترین چیزی که برایش اهمیت دارداین است که از نوعی محافظ در برابر سقوط استفاده کند. کار در اررتفاعات مانند ورزش های کوه نوردی و صخره نوردی می ماند که نیاز به تجهیزات ایمنی در برابر سقوط دارد. حتی اگر تفاوت های قابل توجهی بین تجهیزات مورد نیاز برای برنامه های ورزشی و ایمنی محیط کار وجود داشته باشد، همیشه باید درک روشنی از این که چرا برخی تجهیزات به بهترین وجه برای یک شرایط به کار می روند، اما هرگز در مورد دیگری اعمال نمی شوند، داشته باشید.
در ورزش صخره نوردی، یکی از اهداف اولیه این است که ورزشکار بتواند تا منطقه ای به ارتفاع صدها فوت در هوا صعود کند که دسترسی به آن دشوار است و برای انسان ناشناخته است. از آنجایی که صخره‌نوردان مرتباً خود را در معرض ارتفاعات خطرناک قرار می‌دهند، می‌دانند که برای جلوگیری از آسیب‌های جدی باید از تجهیزات ایمنی تخصصی استفاده کنند. اما، زمانی که افراد در محل کار هستند و در یک محیط ساختمانی هستند، ارتفاع و ماهیت خطرات متفاوت است، زیرا آنها به جای صخره‌نوردی که برای لذت در ارتفاع است، روی شغلی که باید انجام دهند تمرکز می‌کنند. از آنجایی که محل کار، محیط متفاوتی است، افراد در محل کار به انواع دیگری از تجهیزات حفاظت از سقوط نیاز دارند. یکی از انواع تجهیزات مورد نیاز برای ایمنی و حفاظت پرسنل در محل کار و در ارتفاعات دستگاه کلایمر می باشد که کارفرمایان می توانند به شرکت هایی که در زمینه خرید کلایمر یا اجاره کلایمر فعالیت می کنند، مراجعه نمایند.
مقایسه بین دستگاه کلایمر و تجهیزات صخره نوردی
صخره نوردان به دستورالعمل ها و استانداردهای تجهیزاتی که توسط فدراسیون بین المللی کوهنوردی و سنگ نوردی (UIAA) برای ایمنی شخصی آنها تعیین شده است، پایبند هستند، در حالی که افرادی که با ایمنی عمومی صنعت و ساخت و ساز درگیر هستند، طبق قانون ملزم به رعایت دستورالعمل های ارتفاع، توسط OSHA و همچنین رعایت استانداردهای ANSI Z359 تعیین شده ، هستند. هر دوی این سازمان ها متعهد به ایمنی افرادی هستند که به ارتفاع دسترسی دارند. با این حال، صخره نوردان از دستورالعمل های تجهیزات خود برای ایمنی ورزشی استفاده می کنند در حالی که سایر افراد از دستورالعمل های آنها برای ایمنی محل کار استفاده می کنند. تفاوت در تجهیزات مربوط به نوع سقوطی است که یک کارگر در ارتفاع تجربه می کند در مقابل نوع سقوطی که یک صخره نورد در ارتفاع با آن مواجه می شود. زمانی که شخص در محل کار خود از تجهیزات ایمن و مناسب مانند کلایمر استفاده می کند، خیالی آسوده تر خواهد داشت.
اگرچه شرایط بین برنامه های ورزشی و محل کار متفاوت است، برخی از شباهت های اساسی در رابطه با ایدئولوژی اصلی و منطق ایمن ماندن در ارتفاع وجود دارد. هنگامی که صخره نوردان در حال یادگیری در مورد حفاظت از سقوط هستند، چک لیست تجهیزات آنها شبیه به لیستی است که در طول آموزش ایمنی ارتفاع در محل کار می باشد. در محل کار، افراد در مورد ایمنی ارتفاع با چهار حرف اول الفبا آموزش می بینند. کارگران باید یک انکوریج، یک مهار بدن [کامل]، یک اتصال دهنده و یک دستگاه کاهش سرعت و همچنین دستگاه محفضه انندی همچون کلایمر، داشته باشند تا بتوانند یک سیستم کامل دستگیری سقوط شخصی داشته باشند. در نکته مشابه، زمانی که کوهنوردان در مورد ایمنی حفاظت از سقوط یاد می‌گیرند، تشویق می‌شوند یک مکان لنگرگاه خوب پیدا کنند، از مهار بدن [کمر] استفاده کنند و با اتصال دهنده‌ها (طناب و کارابینر) به سیستم لنگر خود بچسبند. فرضیه پشت هر سیستم حفاظت از سقوط معمولاً از همان ایده های کلی استفاده می کند و به همین دلیل است که استفاده از محافظ سقوط به یکی از مهم ترین عناصر در ایجاد تجهیزات ایمنی مناسب تبدیل می شود.
وظیفه تجهیزات ایمنی سقوط
در محل کار، افراد معمولاً در معرض ارتفاعات قرار می گیرند زیرا باید به بالای وسایل نقلیه بزرگ، واحدهای ذخیره سازی، ماشین آلات یا ساختمان ها دسترسی داشته باشند. در اکثر مواقع، باید به آن مناطق بروند، زیرا آنها یا در مراحل ساخت و ساز هستند یا در حال انجام نوعی تعمیر و نگهداری هستند. افراد چه در حال انجام کارهای ساختمانی یا تعمیر و نگهداری باشند، همیشه ابزارهایی را حمل می کنند که می تواند سنگین باشد و سایر تجهیزاتی که می تواند بر تعادل کارگر تأثیر بگذارد. اما، زمانی که مردم در ورزش صخره نوردی شرکت می کنند، تنها وسایلی که باید همراه خود داشته باشند قطعاتی از تجهیزات ایمنی است، که همگی به گونه ای طراحی شده اند که نسبتاً سبک وزن باشند ،تا کوهنوردان تجهیزات سنگینی همراه خود حمل نکنند.
همچنین، هنگامی که کارگران در بالای تجهیزات یا کلایمر یا بالابر در حال حرکت هستند، معمولاً روی پاهای خود هستند. هنگامی که صخره‌نوردان در حال بالا رفتن از دیوار هستند، از هر دو دست و پای خود به عنوان نقطه تماس با دیوار استفاده می‌کنند. به همین دلیل، صخره نوردان هنگام حرکت در ارتفاعات، حس کنترل و ثبات بهتری دارند. کارگران زمانی که فقط پاهای خود را به عنوان نقطه تماس در ارتفاع داشته باشند به راحتی تعادل خود را از دست داده و سقوط می کنند.
تفاوت صخره نوردی و کار در ارتفاع
دو مورد از بزرگ‌ترین تفاوت‌های بین صخره‌نوردی و کار در ارتفاع و استفاده از دستگا بالابر یا کلایمر، مربوط به مهار و کاهش سرعت است. در تجهیزات حفاظت از سقوط در محل کار، تسمه های حفاظت از سقوط در محل کار، دسته های تمام بدنی هستند که دارای ناحیه اتصال D-Ring پشتی و/یا استرنال هستند. حلقه‌های D در آن قسمت‌ها قرار می‌گیرند، زیرا کارگران معمولاً دارای سقوط عمودی هستند و قرار دادن آنها در یک مهار با اتصال لنگر در آن ناحیه باعث می‌شود کارگر در حالت ایستاده نگه داشته شود. با این حال، یک مهار صخره نوردی فقط دور کمر و پاها می چرخد. این سبک مهار برای کوهنوردان ترجیح داده می شود زیرا آنها در زوایای مختلف سقوط می کنند. اگر یک کوهنورد از هر زاویه ای در حالی که مهار کامل بدن را پوشیده است سقوط کند، مطالعات انجام شده توسط UIAA ثابت کرده است که مهار کامل بدن کوهنورد را در معرض خطر بیشتری برای آسیب های گردن و ستون فقرات قرار می دهد. بنابراین، برای کاهش تأثیر توقف سقوط بر روی بدن یک کوهنورد، UIAA تعیین کرد که کمربند برای استفاده از سنگ‌نورد ایمن‌تر است. توجه داشته باشید، طبق OSHA و ANSI Z359 – هرگز از کمربند بدن در برنامه های توقف سقوط استفاده نکنید. کمربندهای بدنه فقط برای مهار سقوط قابل قبول هستند.
تا آنجا که به دستگاه های کاهش سرعت مربوط می شود، تفاوت زیادی بین دستگاه قابل قبول برای توقف سقوط در محل کار و ورزش صخره نوردی وجود دارد. در محل کار، سقوط باید با استفاده از یک بند پاره شده یا یک بند خود جمع شونده مهار شود. اینها برای محل کار ترجیح داده می شوند زیرا کنترل شده ترین و فوری ترین توقف حرکت رو به پایین را فراهم می کنند. اما در صخره نوردی، یک طناب پویا (یا نیمه کششی) وسیله کاهش سرعت است. صخره‌نوردان از طناب استفاده می‌کنند، زیرا باید بتوانند به نقاط لنگرگاه بیشتری در حین حرکت در امتداد صخره متصل شوند. هنگامی که کارگران از محافظ سقوط در محل کار خود استفاده می کنند، یا به یک نقطه لنگرگاه خاص بسته می شوند یا لنگرگاه آنها در امتداد یک سیستم مسیر بالای سر آنها را دنبال می کند، صخره‌نورد به طناب نیاز دارد زیرا در طول مسیر صعود خود مسافت‌های مختلفی را با لنگرهایی می‌پیوندند که با پیشروی روی دیوار به آنها می‌بندند.
در پایان
اگرچه مفاهیم کلی حفاظت از سقوط یکسان است، اما همیشه استثناهایی برای قوانین وجود دارد. همیشه قبل از قرار دادن خود در ارتفاع خطرناک، وضعیت خود را ارزیابی کنید. و به یاد داشته باشید، اگر مطمئن نیستید که از چه وسایل ایمنی استفاده کنید، از کسی که می داند بپرسید. تا دفعه بعد، آن بالا امن بمانید! در این مقاله از سایت عمران داتام که اجاره کلایمر و خرید کلایمر، دستگاه فوم بتن، تولید بلوک سبک گوشه ای از خدمات آنهاست، شما با تفاوت های سقوط صخره نورد و سقوط یک کارگر در محل کار آشنا شدید و تفاوت های تجهیزات ایمنی صخره نوردی و کار در ارتفاع را آموختید.
بدون نظر